فابین راهبرد

موشک های بالستیک از لحاظ برد به چند دسته تقسیم می شوند. بلند بردترین این موشک ها موشک هایی هستند که بردشان از ۵۵۰۰ کیلومتر بیشتر باشه. به این نوع موشک ها موشک های قاره پیما گفته می شه. اصولا این طوریه که این نوع موشک ها می تونند بمب های هسته ای ، شیمیایی و میکروبی با خودشون حمل کنند حتی در بعضی از موارد می تونند که چندین سرجنگی رو با خودشون حمل کنند و هرکدوم از اون سرجنگی ها رو به یه هدف خاص بزنند. این موضوع رو می تونید تو فیلمی که گذاشتم ببینید.

 

این نوع موشک های در ابتدا از دقت خوبی برخوردار نبودند و نمی شد اون ها رو برای هدف قرار دادن نقطه ای خاص به کار ببرند و فقط برای شهرها می تونستند استفاده کنند. اما با پیشرفت تکنولوژی این نوع موشک ها هم پیشرفت کرد به طوری که می تونستند اهداف رو به صورت خیلی دقیق مورد هدف قرار بدهند.

یکی از موشک های قاره پیمای دنیا موشک Minuteman است که با موتور سوخت جامد کار می کنه. این موشک ساخت کشور آمریکاست و جزء موشک های استراتژیک این کشور محسوب می شه. تا قبل برای ساخت این نوع موشک ها از سوخت مایع استفاده می کردند مثلا موشک peacemaker یک موشک قاره پیمای دیگه آمریکاست که موتورش از سوخت مایع استفاده می کنه. اما مینوتمن اولین قاره پیمای سوخت جامده.

تفاوت هایی بین سوخت مایع و جامد وجود داره که کشورها بیشتر مایل هستند از سوخت جامد استفاده کنند از جمله این مزایا اینه که می شه این نوع موشک ها رو تو زمان طولانی تری تو انبارها نگه داری کرد در ضمن خطرات انفجار موشک تو این نوع کمتره. اما از لحاظ قدرت موتورهای سوخت مایع قوی ترند. به همین دلیل تصور می شده که موشک قاره پیما با سوخت جامد ممکن نیست ولی با تحقیقات فراوان بالاخره تونستند چنین موشکی رو طراحی کنند و بسازند. نکته مهم دیگه ای هم که وجود داره اینه که هم هزینه ساخت موتور جامد کمتره و هم تولیدش آسون تره.

موشک های قاره پیما از جرم و ابعاد بزرگی برخوردارند به همین دلیل این موشک ها رو به صورت مرحله ای می سازند به این صورت که موشک از چند موتور تشکیل شده و مدتی با یک موتور حرکت می کنه بعد از این که سوخت اون تمام شد برای این که جرم اضافی با خودشان حمل نکنه موتور مرحله اول رو از خودش جدا می کنه. این موشک هم از سه مرحله تشکیل شده است.

این موشک می تونه تو بیشترین سرعت خودش به سرعت ۲۳ ماخ برسه یعنی ۲۳ برابر سرعت صوت یا به عبارت دیگه ۷ کیلومتر بر ثانیه. وزن این موشک ۳۵۳۰۰ کیلوگرم است. قطر و طول اون هم به ترتیب ۱.۷ و ۱۸.۲ متر است.

یکی از نکاتی که در مورد موشک ها خیلی مورد غفلت قرار می گیره تجهیزات زمینی مورد نیاز برای پرتاب موشکه. تو این موشک هم محل پرتاب به صورت سیلو می باشد یعنی این زمین را به اندازه تقریبا ۱.۵ برابر قطر موشک حفر می کنند و موشک رو توی اون قرار می دهند و در سیلو رو می بندند و هنگام پرتاب در سیلو را باز می کنند و موشک رو پرتاب می کنند.

تاریخچه این موشک نشان می ده که این موشک تو سال ۱۹۶۰ مورد تست قرار گرفته و تا دو سال بعدش هم ۱۵۰ عدد از این موشک ساخته شده است. در مجموع آزمایش های انجام گرفته روی اون موفقیت آمیز بوده که به تولید انبوه رسیده است. البته با گذشته زمان اون رو ترقی داده اند و موتور مرحله دوم رو تغییراتی دادند که تونست ۱۶۰۰ کیلومتر برد اون رو زیاد کنه. و این مدل ارتقا یافته رو مینوتمن ۲ گفتند.

این موشک هم به دوران جنگ سرد بر می گرده چون تو اون زمان رقابتی بین آمریکا و شوروی برای ارتقای تسلیحات وجود داشته. به همین دلیل تو اون مدت خیلی از موشک ها و جنگنده ها و به صورت کلی خیلی از تسلیحات پیشرفت کرد.

گفته می شه که آمریکا به تعداد ۴۰۰ فروند از این موشک رو به صورت مسلح و آماده شلیک داره و تعداد ۵۰ فروند هم به صورت رزرو داره و حداقل تا سال ۲۰۳۰ قابل مصرف هستند. مناطقی از آمریکا که این موشک تو اون جا فعال است تو تصویر زیر مشخص شده.

در مجموع سه مدل از این موشک وجود داره که تو شکل زیر می بینید.